Verschil tussen ICD en pacemaker Verschil tussen
Statistisch gezien is de nummer één moordenaar Heart Ziekte. Het is zo dodelijk dat we een ander soort technologie nodig hebben om ons te helpen onze hartslag te regelen om te voorkomen dat we plotseling doodvallen "" letterlijk.
Deze keer zijn het niet alleen pillen en tablets meer, omdat farmaceutische middelen om hartonregelmatigheden te behandelen niet voldoende zijn. Hartaandoeners hebben meer nodig dan dat. Mensen hadden elektrische mechanismen gebruikt om hartstilstand te voorkomen. Het is meer dan een decennium geleden dat de medische wereld deze technologie heeft toegepast op hun patiënten. Deze mechanismen worden Pacemakers en Implantable Cardioverter Defibrillators (ICD's) genoemd.
Deze apparaten zijn geïmplanteerd bij mensen om hen te helpen met hun hartslagonregelmatigheden. Pacemakers en ICD's hebben echter duidelijke verschillen met elkaar. Pacemakers zorgen ervoor dat het hart niet regelmatig klopt. Ze worden meestal gebruikt om te voorkomen dat het hart te traag klopt (bradycardie). Ze kunnen het hart consistent in een gunstig regelmatig ritme brengen. Ze kunnen ook worden aangepast afhankelijk van de toestand van de patiënt en kunnen alleen werken als dat nodig is.
Een ICD wordt hoofdzakelijk in een persoon geïmplanteerd om te voorkomen dat hij plotseling sterft door ventriculaire fibrillatie. Het is een iets groter apparaat dan een pacemaker en met een duidelijk doel. Een ICD zal op zichzelf alleen worden geactiveerd als hij een levensbedreigende aritmie detecteert. Het is meer als een noodhulpvoorziening waar het voornamelijk functioneert om levens te redden.
Pacemakers streven ernaar dat patiënten met plotse bradycardie zich beter voelen omdat een persoon met een aanzienlijke afname van de hartslag duizelig of licht in het hoofd lijdt en kan flauwvalt. ICD's, zonder stimulatiemogelijkheden, zorgen er nog steeds voor dat mensen de symptomen krijgen tot het punt van ernstige aritmie waarbij een dringende behoefte aan 'heart reset' is vereist.
Beide apparaten gebruiken elektrische stimuli om impulsen door te sturen naar het hart om myocardiale samentrekking te stimuleren. Met nieuwe technologische ontwikkelingen zijn ze gemakkelijk programmeerbaar en aanzienlijk betrouwbaar. Hoewel ze nog steeds afzonderlijk verkrijgbaar zijn, worden nu ICD's en pacemakers gecombineerd om beide functies beschikbaar te hebben wanneer dat door patiënten nodig is.
Samenvatting:
1. ICD's blijven inactief totdat het fibrillatie van het hart detecteert. Het wordt dus alleen in dringende behoefte geactiveerd, terwijl de pacemaker het hart constant en continu elektrisch kan stimuleren om in een regelmatig ritme te verslaan.
2. Pacemakers worden voornamelijk gebruikt om trage hartritmes te behandelen, terwijl ICD's worden gebruikt voor patiënten die het risico lopen op een plotselinge hartdood.
3. ICD's zijn iets groter in omvang en meer geavanceerd in vergelijking met pacemakers.
4. Pacemakers streven er meer naar om de patiënten zich beter te laten voelen, terwijl ICD's 'zonder bi-ventriculaire stimulatiemogelijkheden' de functie van patiënten niet zullen verbeteren, omdat het alleen zal fungeren als bescherming tegen plotselinge hartstilstand.
