Verschil tussen DSR en AODV Verschil tussen

DSR vs AODV

Dynamic Source Routing (DSR) en AdHoc On Demand Distance Vector Routing (AODV) zijn beide routeringsprotocollen voor draadloze netwerk- / ad-hocnetwerken. Beide protocollen maken gebruik van verschillende mechanismen die resulteren in gevarieerde prestatieniveaus. DSR en AODV kunnen worden vergeleken en geëvalueerd op basis van de pakketafleveringsratio, genormaliseerde MAC-belasting, genormaliseerde routeringsbelasting en gemiddelde end-to-endvertraging door het aantal bronnen, snelheid en pauzetijd te wijzigen.

Zowel DSR als AODV zijn vraaggestuurde protocollen die op verzoek een route vormen wanneer een verzendende computer een route wenst. Het belangrijkste verschil tussen DSR en AODV is de bronrouteringsfunctie. De DSR is gebaseerd op bronroutering waarin alle routeringsinformatie zoals wordt bijgehouden op de mobiele knooppunten. De DSR berekent de routes en werkt ze ook bij. De bronrouting is een techniek waarbij de pakketzender de volledige reeks identificeert van het knooppunt waarnaar het pakket moet passeren. De pakketafzender vermeldt de route in de header van het pakket, zodat het volgende knooppunt waarnaar het pakket moet worden verzonden, kan worden geïdentificeerd door het adres op weg naar de bestemmingshost. De AODV gebruikt een combinatie van een DSR- en DSDV-mechanisme. Het maakt gebruik van route-ontdekking en route-onderhoud van een DSR en hop-by-hop routing, periodieke s, volgnummers van DSDV. De AODV overwint eenvoudig het probleem van het tellen tot oneindig en Bellman Ford en biedt ook snelle convergentie wanneer de ad hoc netwerktopologie wordt gewijzigd.

Wanneer DSR en AODV worden geanalyseerd met behulp van een pakketafleveringsverhoudingsparameter door de gepauzeerde tijd in de intervallen van 0, 10, 20, 40, 100 te variëren, zien de resultaten die voor beide routingprotocollen op aanvraag zijn verkregen eruit vergelijkbaar.

De genormaliseerde routeringsbelasting wordt voor beide protocollen geanalyseerd door de gepareerde tijden te variëren. De waarden voor het DSR-protocol waren minder in vergelijking met de AODV die redelijk stabiele resultaten laten zien, zelfs na toename van het aantal bronnen. Als de genormaliseerde routeringsbelasting stabiel is, wordt het protocol als schaalbaar beschouwd. De routeringsoverhead voor AODV komt voornamelijk van de routeaanvragen. DSR vindt de route in de cache als gevolg van agressieve caching. Dit helpt om een ​​frequent route-ontdekkingsproces in DSR te vermijden, waardoor de routeringsoverhead voor DSR wordt verlaagd in vergelijking met AODV.

De genormaliseerde MAC-belasting wordt geanalyseerd door verschillende gepauzeerde tijden te variëren. De waarden voor AODV zijn minder in vergelijking met DSR bij analyse voor langere onderbroken tijden.

Als het gaat om prestatievergelijking tussen de twee protocollen, verslechteren de cacheliligheid en hoge MAC-overhead de prestaties van DSR in scenario's met hoge mobiliteit. In scenario's met lagere mobiliteit is de prestatie van DSR beter dan die van AODV, omdat de route altijd snel in de cache wordt gevonden en het proces voor het ontdekken van de route wordt vermeden.

Samenvatting:

1. DSR heeft minder routing-overhead dan AODV.

2. AODV heeft minder genormaliseerde MAC-overhead dan DSR.

3. DSR is gebaseerd op een bronrouteringsmechanisme, terwijl AODV een combinatie van

DSR- en DSDV-mechanismen gebruikt.

4. AODV heeft betere prestaties dan DSR in scenario's met een hogere mobiliteit.

5. DSR heeft minder frequente route-ontdekkingsprocessen dan AODV.