Verschil tussen atrofie en dystrofie Verschil tussen

Atrofie versus dystrofie

Wat zijn atrofie en dystrofie?

Atrofie en dystrofie zijn beide termen die verband houden met het spierfunctioneren. Spieratrofie is het verspillen van spieren door verlies van weefsel, terwijl spierdystrofie een groep spieraandoeningen is die zwakte in de spieren hebben en leidt tot verminderde mobiliteit. Spierdystrofie veroorzaakt zwakte en de persoon wordt geleidelijk invalide als ze de kracht van beweging verliezen.

Verschil tussen oorzaken

Spieratrofie wordt gezien als het gevolg van veroudering of ziekten zoals polio, ernstige ondervoeding, Guillain Barre-syndroom, brandwonden en neuropathische atrofie. Spierdystrofie wordt gezien als erfelijke overerving en heeft meestal een genetische mutatie aan de wortel. Velen worden geproduceerd als gevolg van plotselinge mutatieveranderingen na straling. Musculaire atrofie is van twee soorten. Eén bestaat uit amyotrophie waarbij er atrofie wordt waargenomen na langdurig gebrek aan gebruik van een bepaalde spier of groep spieren. Het komt vooral voor bij bedlegerige patiënten, mensen met een zittende levensstijl, comateus, patiënten met een beroerte, fracturen en ondervoeding. De andere variëteit is neurogene atrofie, die optreedt na een verwonding aan de zenuw die een aantal spieren voedt. De atrofie wordt gezien in die groep spieren.

Verschil tussen presentaties

Symptomen van atrofie zijn dat de spieren hypotoon kunnen worden (dat wil zeggen, verliest de klank en strakheid), er is slapeloosheid van spieren, zwakte, verlies van kracht en kracht in spieren en enorme hoeveelheid verlies van weefsel dat het kenmerk is van atrofie. Bij spierdystrofie is er een geleidelijke en progressieve spierverspilling, slechte spierkracht die leidt tot afgenomen bewegingen, onvermogen om te lopen, veranderde gang, herhaalde valpartijen en verwondingen, moeite om een ​​beweging te initiëren als de spieren kracht missen, hypertrofische kuitspieren en beperkt bewegingsbereik van de gewrichten ook. Uiteindelijk zijn er gezamenlijke contracturen als de persoon volledig onbeweeglijk wordt. Voorbeelden van spierdystrofie zijn Duchenne spierdystrofie, Becker spierdystrofie, enz. Ten slotte zijn er, met de leeftijd, ademhalings- en hartcomplicaties ontstaan ​​als gevolg van zwakte van de ademhaling en het hart. Deze zijn meestal dodelijk.

Verschil in behandeling

Atrofie kan vermeden worden door regelmatige oefeningen en doorlopend gebruik van alle sets spieren. Verbetering van voedings- en levensstijlmodificaties zal uiteindelijk leiden tot omkering van de spieratrofie bij mensen die het hebben gekregen door beroerte, brandwonden, breuken, enz. Dystrofie is genetisch en kan daarom niet ongedaan worden gemaakt. Er is ook heel weinig behandeling beschikbaar voor spierdystrofie anders dan pijnverlichting in het geval van spierpijn.Fysiotherapie en ergotherapie helpen de patiënt weg te blijven van contracturen. Bepaalde corrigerende operaties en het gebruik van orthopedische hulpmiddelen zoals beugels voor het verbeteren van de beweeglijkheid door middel van ondersteuning zijn nuttig. De enige medicijnen die nuttig zijn in spierdystrofieën zijn steroïden, omdat ze eindstadiumziekten zijn zonder echte genezing. De behandeling van atrofie is met regelmatige oefeningen onder begeleiding van de arts. Het wordt over het algemeen aanbevolen om oefeningen onder water uit te voeren, zodat er minder weerstand en belasting is voor de zwakke spieren. Later is de mening van een voedingsdeskundige buitengewoon nuttig en beide moeten goed worden gevolgd.

Prognose voor spieratrofie is goed, omdat de persoon anders normaal is en behalve dat één groep spieren de rest van de spieren goed kan gebruiken, terwijl bij dystrofie de prognose slecht is omdat de patiënt steeds verder achteruitgaat en uiteindelijk immobiel wordt.

Samenvatting: Spieratrofie is een milde aandoening in vergelijking met spierdystrofie die levensbedreigend is. Terwijl atrofie degeneratie van een spier of verlies van massa is, is dystrofie ernstige zwakte als gevolg van gebrek aan spiereiwitten, ondanks zichtbaar vergrote spieren. Complicaties van spierdystrofie kunnen ademhalingsstilstand of hartstilstand zijn omdat er een intense spierzwakte is en er moet veel zorg worden besteed aan het voorkomen van dergelijke complicaties.