Verschil tussen Aphrodite en Venus Verschil tussen

Aphrodite vs Venus

Aphrodite is de godin van liefde, schoonheid en romantiek in de Griekse mythologie. Haar oorsprong is terug te voeren op de tijd dat Cronus de geslachtsdelen van zijn vader, Uranus, god van de hemel, afsneed. De Griekse mythologie stelt dat de vervelende Uranus zijn kinderen gevangen hebben gezet terwijl zij werden geboren, zodat geen enkele zoon zijn heerschappij zou kunnen uitdagen. Dit maakte zijn vrouw Gaia (moeder aarde) erg bedroefd dat zij en haar zoon, Cronus, een hinderlaag voor de laatste gepland hadden om de troon van zijn vader over te nemen. Cronus castreerde zijn vader en gooide de geslachtsorganen van Uranus in de zee die begon te schuimen. Toen stapte een volgroeide Aphrodite uit Uranus 'bloed en sperma. Vandaar dat Aphodite betekent "van het zeeschuim (aphros)".

De zee droeg haar vervolgens naar Cyprus of Cythera, vandaar dat Aphrodite wordt aangeduid als Kypris (Lady of Cyprus) en Cytherea (Lady of Cythera). Godin Aphrodite is ook afgebeeld op haar andere rol als de godin van seksuele en plezierige liefde voor haar talrijke aangelegenheden. Ze kreeg kinderen uit zes verschillende gezichten, waarvan er niet één was met haar man, Hephaestus. Toch stond godin Aphrodite bekend om haar bereidheid om zowel de goden als de stervelingen te helpen de liefde te vinden die ze zochten. Vrouwen baden tot Aphrodite om hen de seksuele kracht te geven om een ​​man voor eeuwig te verstrikken.

Aphrodite was geliefd bij goden en stervelingen. Ze had dit unieke vermogen om de meest innerlijke gevoelens van de mens te controleren, zoals liefde of passie, in tegenstelling tot de krachten van andere Griekse goden. Onder haar sterfelijke geliefden was de belangrijkste sterveling de Trojaanse herder genaamd Anchises, die haar zoon Aeneas verwekte. Haar beroemdste minnaar was de knappe Adonis. Aphrodite's verouderde ex-geliefde en god van de oorlog Ares zo jaloers op Adonis, dat hij zichzelf veranderde in een gigantisch zwijn dat Adonis vermoordde.

Aphrodite was ook verantwoordelijk voor de Trojaanse oorlog. Zoals de legende zegt, ruzieden drie godinnen - Hera, Athena en Aphrodite - over wie de mooiste was. Ze kozen een sterfelijke man, Paris, om de rechter te zijn. Elke godin bood hem steekpenningen aan om haar als de mooiste te kiezen. Hera's aanbod van huiselijk geluk en Athena's aanbod van wijsheid werden afgewezen ten gunste van Aphrodite's aanbod van de liefde van de mooiste en meest begeerlijke vrouw ter wereld, Helena van Troje, die al getrouwd was met Menaleous, een beroemde en succesvolle krijger. Aphrodite zorgde ervoor dat Helen onmiddellijk verliefd werd op Parijs. Ze liepen weg en het leger van Menaleous volgde en startte de Trojaanse oorlog.

Het festival van Aphrodite wordt het afrodisiacum genoemd, dat werd gevierd in verschillende centra van Griekenland en vooral in Athene en Korinthe. Haar priesteressen waren geen prostituees maar vrouwen die de godin vertegenwoordigden.Seksuele gemeenschap met hen werd beschouwd als slechts een van de methoden van aanbidding.

Toen de Romeinse cultuur zich verspreidde, vermengden de inheemse goden van de Romeinen zich met de plaatselijke cultuur en religie, waar ze ook overwonnen. Venus, een kleine Romeinse godin in verband met tuinen, werd geïdentificeerd met Aphrodite.

Venus is eigenlijk gewoon de Romeinse naam voor de Griekse Aphrodite. In de Romeinse mythologie is het duidelijk dat de Romeinen een speciale affiniteit hebben om hun goden een naam te geven met de sterren of planeten. Het is ook duidelijk dat Venus en Aphrodite dezelfde godinnen van liefde zijn. De Romeinen gaven Romeinse namen aan alle Griekse goden en godinnen en vertelden dezelfde mythen en verhalen over hen.

De vroeg-Latijnse godin van de vegetatie, een patrones van wijngaarden en tuinen, werd dus opzettelijk geassocieerd met de Griekse godin Aphrodite. Onder Griekse invloed werd Venus gelijkgesteld met Aphrodite en nam veel van haar aspecten over. De naam Venus werd toen uitwisselbaar met Aphrodite. De meeste van de verhalen van deze twee godinnen zijn identiek. Beiden staan ​​bekend om hun jaloezie, hun schoonheid en hun affaire met zowel goden als stervelingen. Venus nam het aspect van een genadige Moedergodin aan vol van pure liefde. Ze nam de goddelijke verantwoordelijkheid op zich voor de binnenlandse gelukzaligheid en voortplanting, en de huiselijke gelukzaligheid in plaats van de ongeremde, promiscueuze kant van Aphrodite.

Romeinse godin Venus is de dochter van de god Jupiter en de godin Dione. Haar man is de Griekse god van het vuur, Vulcan. Ze is de moeder van twee kinderen, een met haar man en een met een sterveling, Anchises. Haar sterfelijke zoon Aenaes, ontvluchtte Troje en stichtte de Natie van Italië. Het is hierdoor dat hij de mythische voorouder van het Romeinse volk werd. Op zijn beurt werd Venus met speciale eer behandeld als de goddelijke voorouder van het Romeinse rijk.

Het belang van Venus en haar cultus, door de invloed van verschillende Romeinse politieke leiders zoals Sulla, Julius Caesar en Augustus. De dictator Sulla maakte haar tot zijn beschermvrouwe. Hoewel Venus vaak wordt geassocieerd met liefde en vruchtbaarheid, is ze ook bekend als de beschermgodin van prostituees en de beschermer tegen ondeugd. Julius Caesar zelf aanbad haar als "Moeder Venus" en liet een tempel bouwen onder haar naam in 46 vGT. Hij dacht dat het Romeinse volk afstammelingen van deze godin waren en introduceerde de cultus van Venus Genetrix, de godin van het moederschap en het huwelijk. Ze werd ook aanbeden onder vele andere scheldwoorden. De keizer Augustus noemde Venus de voorouder van hun (Juliaanse) familie.

Samenvatting:

1. Er is een verschil tussen de godin van de twee mythologieën, waarin Aphrodite (Grieks) alleen als een godin van liefde, schoonheid en seksualiteit wordt beschouwd, terwijl Venus (de Romeinse tegenhanger) ook wordt gezien als een godin van vegetatie, vruchtbaarheid en een patrones van prostituees anders dan een godin van liefde, schoonheid en seksualiteit te zijn.

2. In de historische literatuur ontstonden eerst de Griekse goden en godinnen, dan de Romeinse goden en godinnen.

3. Venus is identiek aan de Griekse voorstellingen van Aphrodite als een mooie, verleidelijke vrouw.

4. De literatuur over Venus werd ontleend aan de literaire Griekse mythologie van haar equivalente tegenhanger, Aphrodite.

5. Het verschil tussen de mythologie van de Griekse en Romeinse cultuur ligt in hoe de mensen ze interpreteren en hoe ze hun leven voorstellen.