Verschil tussen absorptiekosten en marginale kosten
Absorptiekosten vs Marginale kosten
Het systeem van berekening van de productiekosten staat bekend als kostprijs. Het hoofddoel van een kostensysteem is het identificeren van de kosten die zijn gemaakt voor de productie van een eenheidsproductie. In een productiebedrijf is het identificeren van de kosten verbonden aan een eenheidsproduct erg belangrijk om het product zodanig te prijs dat het bedrijf in de toekomst een winst kan maken en overleven. Zowel absorptiekosten als marginale kosten zijn traditioneel systeem van kosten. Beide methoden hebben hun eigen voor- en nadelen. In moderne management accounting zijn er enkele geavanceerde kostenmethodes zoals activiteiten gebaseerde kosten (ABC) die zeer populair zijn. Die methoden worden opgebouwd door enkel principes van het traditionele kostensysteem toe te voegen en te wijzigen.
Marginale kosten
Marginale kosten berekenen de kosten die moeten worden gemaakt wanneer een extra eenheid wordt geproduceerd. Primaire kosten, waaronder direct materiaal, directe arbeid, directe kosten en variabele overheadkosten zijn de belangrijkste componenten van marginale kosten. Bijdrage is een concept ontwikkeld samen met marginale kosten. Bijdrage is de omzet van de omzet aan de variabele kosten. Bij marginale kosten worden geen vaste kosten in rekening gebracht op grond van het argument dat vaste kosten zoals fabriekshuur, utilities, afschrijvingen, enz. Moeten worden aangegaan, of de productie al dan niet is gedaan. Bij marginale kosten worden vaste kosten behandeld als periodekosten. Vaak hebben managers behoefte aan marginale kosten om beslissingen te nemen, aangezien deze kosten bevatten die afwijken van het aantal geproduceerde eenheid. Marginale kosten worden ook wel 'variabele kosten' en 'directe kosten' genoemd.
Absorptiekosten
Onder de Absorptiekostenmethode, niet alleen de variabele kosten, maar ook de vaste kosten die door het product worden geabsorbeerd. De meeste boekhoudkundige principes vereisen absorptiekosten met het oog op externe rapportage. Deze methode wordt altijd gebruikt om jaarrekening op te stellen. Adsorptiekosten worden gebruikt voor de berekening van de winst- en aandelenwaardering in het financieel overzicht. Aangezien voorraad niet onder deze methode kan worden onderwaardeerd, vereist deze inkomsten de inkomsten. Bij vaste kosten worden rekening gehouden met de veronderstelling dat ze moeten worden teruggevorderd. De termen 'Volledige absorptiekosten' en 'Full costing' wijzen ook op de absorptiekosten.
|
Wat is het verschil tussen marginale kosten en absorptiekosten? ¤ Hoewel marginale kosten en absorptiekosten twee traditionele kosttechnieken zijn, hebben ze hun eigen unieke principes die een fijne lijn trekken die de ene van de andere scheidt. ¤ In marginale kosten wordt de bijdrage berekend, terwijl dit niet wordt berekend onder absorptiekosten. ¤ Bij de waardering van de aandelen onder marginale kosten worden alleen de variabele kosten overwogen, terwijl de waardering van voorraad onder absorptiekosten ook de kosten omvat die voor de productiefunctie zijn gemaakt. ¤ In het algemeen is de waarde van de inventaris hoger onder absorptiekosten dan marginale kosten. ¤ Marginale kosten worden vaak gebruikt voor interne rapportage doeleinden (vergemakkelijkt de besluitvorming van managers), terwijl absorptiekosten vereist zijn voor externe rapportage doeleinden, zoals inkomstenbelastingrapportage. ¤ Bijdrage moet worden berekend onder marginaal kostensysteem, terwijl de bruto winst wordt berekend onder de absorptiekostenmethode. |
